Shamsudin Othman merupakan seorang individu yang sangat menyukai puisi sebelum bergelar penyair. Beliau sangat mengagumi penyair yang lebih berpengalaman seperti Usman Awang, Baha Zain, Latiff Mohidin, Zaen Katuri dan ramai lagi. Beliau sudah terdedah dengan dunia buku sejak beliau boleh membaca. Sejak kecil lagi beliau suka menyendiri tetapi aktif dan suka mendampingi buku-buku sejak kecil lagi. Seawal usoa enam tahun, beliau sudah didedahkan dengan aktiviti keagamaan iaitu dibawa oleh ayahnya ke masjid ilmu untuk menemaninya berzikir, berselawat dan berqasidah yang sentiasa didengarinya. Akhirnya, daripada mengamati aktiviti keagamaan tersebut, beliau telah terpesona dengan alunan zikir, tahmid, selawat serta qasidah yang sentiasa didengarinya. Selain itu, beliau juga sering mempelajari buku tentang keagamaan seperti buku tamadun Islam hinggalah kepada sejarah Melayu dan Hikayat Hang Tuah. Semasa dibangku sekolah, beliau juga merupakan seorang ahli pustakawan kerana beliau lebih berpeluang untuk menguliti bukudan membaca. Shamsudin Othman juga sangat suka mendeklamasi sajak secara senyap-snyap selain suka menonton permainan dan tarian kuda kepang, borongan dan kemplengaan Jawa yang terlalu kuat dengan tradisinya. Tradisi tersebut telah mendekatkan beliau dengan cerita Jawa termasuklah tentang kehebatan wali Songo dan Deponegoro. Bertitik tolak daripada itu, beliau mula mencintai dan serius dalam bidang sastera Melayu.
Beliau juga minat terhadap lirik-lirik lagu yang puitis seperti dalam lagu Search, Scorpions dan beberapa lagi yang lain. Setelah itu, Beliau mula menulis bait-bait Indah lirik lagu tersebut tersebut di dalam buku nota dan biki catatannya. Catatannya yang bertajuk “akulah itu” yang ditulis dalam usianya enam belas tahun telah tersiar di dalam majalah Dewan Siswa pada Jun 1985 setelah guru Bahasa Melayunya menjumpai catatan tersebut. Selepas itu, Shamsudin Othman mula dikenali, namun belum bergiat aktif dalam bidang penulisan puisi sehinggalah beliau masuk ke dalam dunia pendidikan di Makhtab Perguruan Lembah Pantai, Kuala Lumpur pada tahu 1987 hingga tahun1989. Hal ini kerana beliau telah bertemu dengan Nawawee Mohamad yang menjadi pensyarah Bahasa dan Sastera Melayu dan juga seorang penyair tanah air. Nawawee Mohamad telah menjadi penyunting kepada sajak-sajak kecilnya itu sehingga mampu menembusi pelbagai media perdana khususnya seperti Berita Mingguan, Mingguan Malaysia dan Dewan Sastera.
Bermula tahun 1990-an, para pengkritik mula mengenali dan membedah karyanya. Namanya mulai disenaraikan dengan nama-nama penyair muda tanah air. Beliau juga mula memilih bacaan yang cenderung kepada kerohanian. Hal ini kerana beliau rasa bertanggungjawab terhadap agama dan bangsa dan merasakan bakat dan fitah yang Allah kurniakan harus digunakan kea rah yang lebih tepat iaitu menuju kebaikan terutama dalam bentu dakwah. Contoh puisi yang berunsur kerohanian atau dakwah dalam Islam ialah puisi beliau yang bertajuk “Merawat Cinta di kaki Kaabah”. Shamsudin Othman percaya bahawa puisi tercipta daripada wahyu Allah. Bagi beliau, penyair yang baik ialah penyair yang mematuhi hukum-hukum agama Islam. Selain itu, bagi beliau, proses kreatif adalah satu proses pemikiran yang ingin menerbitkan idea, iaitu yang berlawanan dengan pemikiran kritis serta sentiasa membuat penilaian ke atas sesuatu idea baharu.
Memasuki tahun 1998, puisi beliau lebih bersifar “romantic-religius” atau lebih mudahnya puisi-puisi keinsafan yang penuh nuansa rohaniah dan insaniah. Dua faktor yang mendorong aliran dan jurusan puisi-puisi beliau kerana beliau sedang berusaha melahirkan teori kritikan sastera yang beliau namakan “Model Rasa Insaniah (MRI)” sebagai kajian PHD beliau dan kerana beliau kini memilih untuk menghabiskan waktu-waktu santai dengan mengikuti kuliah-kuliah agama serta mendampingi bab-bab tasawuf dan ketauhidan. Keputusan yang beliau pilih itu dipilih kerana sekurang-kurangnya dapat menyedarkan beliau supaya sentiasa beringat tentang hakikat kejadian insan. Beliau menyedari bahawa manusia yang merupakan seorang penulis itu mempunyai dwitugas yang diamanahkan oleh Allah kepada dirinya iaitu pertama sebagai khalifah, penulis itu mesti sedar tanggungjawab sosiobudaya dalam hal-hal berkaitan dengan sasiah, ekonomi, sosial mahupun budaya masyarakatnya. Dari aspek dakwah pula, penulis mesti berani menyatakan kebenaran bersandarkan hokum Al-Quran dan Al-Hadis.
Setelah hampir dua puluh tahun beliau memilih untuk menjadi penyair, dwifungsi itu mula sebati dalam jiwa beliau. Oleh sebab itu, sejak kebelakangan ini, puisi beliau tergambar jelas kehadiran nuansa Islamnya. Oleh itu, jelas bahawa Shamsudin Othman merupakan seorang penulis atau penyair yang sangat mementingkan unsur Islam dan dakwah di dalam karyanya. Melalui latar belakang beliau yang sememangnya telah didedahkan dengan keagamaan sejak kecil, maka beliau mengambil inisiatif untuk menulis dalam bentuk dakwah atau menulis untuk menyalurkan kebaikan dan kebenaran kepada para pembaca berdasarkan hokum Islam yang berlandaskan Al-Quran dan Al-Hadis. Terdapat beberapa yang tajuk puisi yang berunsur dakwah. Contohnya, Percakapan Cinta kepada Seorang kekasih, Percakapan Kepada Seorang Isteri, Percakapan kepada Seorang Sahabat, Taman Percakapan, Monolog Terima Kasih, Percakapan kepada Seorang Pencuri Cintaku dan sebagainya.
Ciri-ciri Shamsudin Othman Sebagai Seorang Penulis yang Baik
- Berani menyatakan kebenaran bersandarkan al-Quran dan al-Hadis
- Menyedari dwitugas yang diamanahkan oleh Allah kepada penulis
- Harus bertanggungjawab dengan apa yang ditulis
- Hendaklah bijak memanipulasikan segala pengalaman dan pengetahuan yang sedia ada bagi menggubah idea atau hasil baharu yang lebih baik daripada sebelumnya
- Menulis perkara yang benar dan tidak sekali berdusta
- Menulis berdasarkan hukum-hukum Islam
- Mampu mencari idea dan menanti ilham
- Bijak mencipta angan-angan, berilusi mahupun perlu berada dalam konsep kebebasan berkarya
- Suka mencatat
- Gemar dengan kata-kata yang puitis
- Suka membaca
- Rasa minat terhadap puisi yang mendalam
- Suka mendeklamasi sajak
- Mempunyai bakat yakni kurniaan Allah
Cara Shamsudin Othman Menghasilkan Puisi atau Karya:
- Memanipulasi segala pengalaman dan pengetahuan yang sedia ada
- Banyak mencatat
- Melihat persekitara
- Membaca hasil tulisan orang lain terutama penyair terdahulu
- Menulis berdasarkah hukum al-Quran dan al-Hadis
- Berilusi atau membayangkan sesuatu perkara sebelum menulis
- Menulis tanpa mengira waktu dan tempat
- Menulis atau menghasilkan karya di tempat yang tenang kerana itu beliau suka bersendirian
No comments:
Post a Comment