Homosektual

Faisal Tehrani

Cerpen ini mengisahkan seorang lelaki yang dikenakan tahanan di dalam penjara kerana dituduh seorang pengamal heterosektual iaitu memegang pandangan daripada pelbagai mazhab dalam agama. Di dalam penjara tersebut, dia ditempatkan dengan seorang pemuda yang mengamalkan heteroseksual. Heteroseksual dengan heterosektual merupakan perkara yang begitu berbeza dan telah dijelaskan oleh pengamal Heterosektual kepada pengamal homoseksual itu iaitu Haizam. Sebulan duduk di dalam sel yang sama telah memberikan Haizam input mengenai diri rakan banduan sebiliknya itu. Haizam masih keliru kerana terdapatnya sistem yang anti kepada penganut supramazhab kerana berbilang mazhab telah diiktiraf di negara-negara lain dan dia juga beranggapan bahawa hanya tindakan undang-undang dikenakan kepada penganut fahaman liberal. Homo Islamicus menerangkan kepada Haizam mengenai pembezaan orentasi seks dan perilaku seks menurut pandangan pengamal heterosektual. Dalam Islam versi heterosektual, orentasi seks apa-apa pun dibenarkan malah difahami wujudnya dan selagi tidak melakukan hubungan sejenis, Islam tidak akan menghukumnya. Homo Islamic mendedahkan juga mengenai perbezaannya dalam pandangan daripada pelbagai sekolah pemikiran di dalam Islam. Hal ini demikian kerana, hanya satu mazhab atau hubungan mazhab sejenis yang diizinkan di dalam negaranya. Haizam ditangkap kerana menulis sebuah karya mengenai menolak homosektual tetapi menyokong homoseksual. Homo Islamicus pula ditahan kerana menyatakan pandangannya yang dia merupakan seorang heterosektual dan mencari pandangan terbaik dalam mazhab-mazhab Islam. Ternyata mereka berdua mempunyai pandangan yang sama mengenai pengamal homosektual dan berasa tidak berpuas hati dengan tindakan yang mereka alami. Homo Islamicus menegaskan bahawa penguasa homosektual mahu satu  mazhab atau sekta yang dibenarkan untuk menentukan cara hidup manusia. Sejak merdeka lagi, rakyat telah ditakluk dengan satu sekta yang dinamakan homosektual.

Model Supramazhab Sastera Islam

Faizal Tehrani

Dalam menghasilkan sebuah sebuah cerpen yang mempunyai pandangan mazhab di dalam Islam, Faizal Tehrani telah berhadapan dengan beberapa tuduhan yang mengatakan bahawa dia mengajak pembaca kepada akidah yang sesat. Namun begitu, penulis tidak mudah goyah dengan tuduhan orang ramai kerana beliau yakin dengan pegangan yang cuba diutarakan. Semasa proses membuat cerpen berunsurkan Islam, penulis telah menggunakan Al-Quran sebagai sumber rujukan utama ataupun panduan untuk mengetahui hukum Allah S.W.T. Rasulullah S.A.W juga merupakan sumber utama dalam penulisan beliau kerana Allah S.W.T telah berfirman mengenai rasul-rasul diutus sebagai berita gembira dan pemberi ingatan supaya tiada yang membantah Allah S.W.T. Warisan keluarga Rasullulah S.A.W iaitu warisan ahlul bait, khususnya Saiyidina Ali terdapat banyak bukti menunjukkan alam Melayu sangat berpengaruh dengan pandangan ahlul bait.

Sebagai seorang comparatist, beliau ternyata tidak menyembunyikan kedudukan sebagai pembanding dalam dunia akademik dan beliau akan melakukan hipotesis kepada tiga aspek iaitu tema, metodologi dan masalah. Sebagai pembanding, beliau yang menulis karya kreatif telah menjadikan Islam supramazhab sebagai tema manakala, al-Quran, sunnah dan warisan ahlul bait dijadikam sebagai metodologi. Tujuan akhir perbandingan beliau ialah bertujuan untuk menyediakan satu resolusi supramazhab yang dapat menyelesaikan masalah masyarakat dan kehidupan manusia menerusi karya sastera.

Cabaran dalam usaha menerapkan model supramazhab ialah terhalang apabila peranan Islam di Malaysia yang telah memusatkan perhatian kepada “fiqah sebagai aspek legal ajaran Islam”. Model ini mendapat tentangan graduan agama kerana sering diragui, dan dilihat dengan penuh prasangka oleh birokrat sastera yang tiada latar belakang agama. Cabaran seterusnya ialah, melalui birokrat sastera iaitu panel, editor, pentadbir sastera yang dimomok-momokkan dengan fatwa sesat dan hal ini dengan mudahnya menyebabkan agamawan menentang supramazhab.

Sikap sosial oleh masyarakat juga merupakan satu cabaran kerana pengamal dan birokrat sastera seakan meminta pengarang luar disiplin sastera tulen meninggalkan sama sekali pengalaman disiplin mereka sendiri dan semestinya tidak adil bagi beliau kerana beliau merupakan seorang pengarang yang luar daripada disiplin sastera.

Masyarakat perlu berfikir waras supaya masyarakat sastera berfikiran waras dan dalam dunia sastera memerlukan keterbukaan, institusi agama memerlukan kritikan dan pembaca sememangnya inginkan kelainan.

Dapat dilihat juga mengenai hal Hamzah Fansuri yang dihalang daripada menyeberang zaman dan masa sehingga masyarakat masih mengenalinya hari ini meskipun seorang mufti kerajaan Acheh pernah memfatwakan karyanya sesat dan wajar semuanya. Sikap sosial masyarakat kini ternyata menentukan sejarah masa hadapan.

Beliau mengharapkan keterbukaan dalam menyediakan solusi agama supaya menyerap masuk dalam sastera Islam tempatan. Hal ini demikian kerana, dunia pada hari ini menerima kecaman budaya, agama dan latar yang membentuk kepelbagaian dalam apa jua aspek dan lapangan. Beliau berpendapat bahawa dunia sastera telah menjadi bidang metadisiplin dengan interfalsafah. Oleh sebab individu yang menyertai membawa sama wacana bidang asal mereka, penggiat dan elitis sasteralah  perlu menyiapkan diri untuk menerima wacana dan kerecaman dalam dunia penulisan ini.